حفاظت از حیات وحش
بر اساس گزارشی از صندوق جهانی طبیعت (WWF)، تا سال ۲۰۲۰ حدود ۶۶ درصد از حیوانات حیات وحش، از روی کره زمین ناپدید خواهند شد. باید بدانید که حفاظت از حیات وحش در دنیا یک جنگ است. متأسفانه گسترش فعالیت های انسانی و افزایش نیاز انسان به غذا، انرژی و منابع طبیعی، آسیب شدیدی را به گونه های زیستی در سرتاسر جهان وارد کرده است. عدم توانایی حیوانات در رقابت با سایر گونه های جانوری برای به دست آوردن غذا و تغییرات اقلیمی از دیگر دلایلی هستند که جان حیوانات را به خطر می اندازند.
کاهش سوانح جادهای وسیله نقلیه با حیوان
بخشی از تلفات ناشی از سوانح جاده ای کشور ناشی از برخورد وسایل نقلیه با حیوانات در شبکه جاده ای می باشد که بعضاً میتواند منجر به بروز سوانح دلخراش رانندگی و خسارات جانی و مالی قابل توجه گردد.
مطابق آمار موجود در سال های 89 و 90 به ترتیب 74 و 60 نفر از تلفات سوانح جاده ای (حدود 4/0 %کل تلفات) ناشی از برخورد وسایل نقلیه با حیوانات بوده است که سهم برخی از استانها در این قبیل سوانح به طور قابل توجهی بیش از سایر مناطق می باشد. در بروز این قبیل سوانح که بر اثر برخورد با حیوانات اهلی یا وحشی در سطح جاده رخ می دهد معمولاً حیواناتی مانند شتر، سگ، گاو و اسب سهم بیشتری دارا می باشند.
در ادامه، ابتدا به منظور شناسایی ویژگی های سوانح جاده ای وسیله نقلیه با حیوان، آمار ثبت شده در این رابطه مورد بررسی قرار گرفته و سپس راهکارهای امکانپذیر برای کاهش و پیشگیری از وقوع آن ارائه می گردد.
اهمیت پارک های سافاری
یکی از جنبه‌های قابل توجه گشت و گذار به سبک سافاری، حضور حیوانات و مشاهده آن‌ها از نزدیک آن هم در زیستگاه طبیعی‌شان است. در واقع همین مسئله باعث شده که سافاری از جایگاهی خاص در نزد علاقمندان حیات وحش برخوردار باشد. حال به نظر شما سافاری بدون حضور حیوانات چه معنا و مفهومی دارد؟
شاید تصور این مسئله سخت باشد، اما به لطف دستاوردهای متعدد انسان در نابودی طبیعت و محیط زیست این سیاره، این تصور آنقدرها هم دور از واقعیت نیست. شاید باورتان نشود اما با گذشت هر روز گونه‌های مختلف گیاهی و جانوری یکی پس از دیگر منقرض شده یا در معرض خطر انقراض قرار می‌گیرند. با این حساب ممکن است در آینده‌ای نه چندان دور تنها بتوان شماری از آن‌ها را در تصاویر یا کتاب‌ها مشاهده کرد و این امر واقعیتی تلخ و آزار دهنده است که قلب‌های بسیاری از انسان‌های مسئولیت پذیر و آگاه را به درد می‌آورد. با این حال شاید هنوز هر کدام از ما به طریقی بتوانیم این آینده شوم را عقب انداخته و حتی با برداشتن قدم‌هایی بزرگ‌تر، آن را به دست فراموشی بسپاریم.